„მე ვარ ნინო ბაკურაძე, 50 წელი თითქმის ორი წლის წინ შემისრულდა, რამდენიმე დღის წინ მეგობართან ერთად ასაკს ვარჩევდით , აღმოჩნდა რომ სრულად აღფრთოვანებულები ვართ, მეტი თავისუფლება, მეტი თავდაჯერებულობა , მეტი “ავანტიურის”მოწყობის მცდელობა….
რომ მკითხონ რა უყვარს ადამიანს ყველაზე მეტად, ალბათ თამაში მეთქი ვუპასუხებ ….
„ვითომ“ და ამ სიტყვებით იწყება ძალიან ბევრი თავგადასავალი, ამბავი . მაგიური სიტყვაა და ჯადოსნური ჯოხივით არის… თითქოს ყველა კარებს ხსნის და გაფრენს…
საყვარელი ნივთებიდან რამდენიმეს გამოვარჩევ, კალეიდოსკოპს, ქვიშის საათს, ძველი გასაღებების აცმას და რამდენიმე წიგნს, ცარიელ ადგილებში საკუთარი მინაწერებით…
საკმაოდ რთული სამუშაო რითმის შემდეგ, რეალობიდან დასვენებას თავისი „ვითომ“, იყო და არა იყო რა და ფერად ფიქრებში გაფრენილი 300 წამი აქვს..