„პანდემიამდე არასოდეს გამჩენია ხატვის სურვილი. ერთ დღესაც, გადავწყვიტე, ხატვისთვის ყველა საჭირო მასალა შემეძინა და მეცადა. პირველი ჩემი ნამუშევარი იყო შავკანიანი ქალი, რომელიც დავდე ჩემს facebook გვერდზე. ჩემს მეგობრებს ძალიან მოეწონათ, ეს ჩემთვის დიდი სტიმული იყო. მივხვდი, რომ ხატვა ძალიან დიდ სიამოვნებას მანიჭებდა. თავისუფალ დროს სულ ვხატავ. ყველა სტილი ვცადე, მაგრამ აღმოვაჩინე, რომ ადამიანების ხატვა ყველაზე მეტად მსიამოვნებს. თითქოს, ცოცხლდება ტილოზე, გელოდება როდის დაასრულებ. უცნაური შეგრძნებაა… ალბათ, ესეც ჩემი პრიფესიიდან გამომდინარეა. ერთი სიტყვით, ხატვა უსაზღვრო თავისუფლებაა.

ალბათ, ამ ჩაკეტილობის ჟამს ამიტომაც გამიჩნდა ხატვის სურვილი.“